บทที่ 19 : ลืมตาอ้าปาก
อวิ๋นตั่วไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การที่สือเหยียนเอ่ยขอโทษเธอแบบนี้ เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยกล้านึกถึงมาก่อนด้วยซ้ำ
“ไม่ใช่ทุกครั้งหรอกนะที่จะมีคนมาคอยออกหน้าให้ ถ้าเธอไม่รู้จักปกป้องตัวเอง ก็จะถูกรังแกแบบนี้ไปตลอด เข้าใจไหม” อวี่เจ๋อเอ่ยเตือน
“เข้าใจแล้ว” เธอรับปากเสียงดังฟังชัด จับมืออวี่เจ๋อไว้ไม่ยอมปล่อย “ให้หนูกลับบ้านกับพี่ด้วยนะคะ หนูอยากไปกินบะหมี่ฝีมือคุณน้า”