บทที่ 92 ยังเห็นเธอเป็นเด็กจริงๆ
อวี่เจ๋อทนกับสายตาของอวิ๋นตั่วไม่ไหว ดวงตากลมโตที่ตาขาวและดำแบ่งกันอย่างชัดเจน ยามที่เธอจ้องมองมาที่เขานั้นก็ดูเหมือนว่าน้ำตาไหลพร้อมที่จะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ การทำเด็กร้องไห้ ทำให้อวี่เจ๋อรู้สึกราวกับตัวเองกำลังทำความผิด ทำให้จิตใจของเขาไม่สงบเลย
“เธอรออยู่นี่นะ”
อวี่เจ๋อบอกก่อนจะเดินออกไป อวิ๋นตั่วที่อยากจะพูดอะไรสักหน่อยแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ได้แต่อ้าปากค้างมองอีกฝ่ายเดินหายไป