บทที่ 164 เลี้ยงบะหมี่
พอสองคนนั้นกินเสร็จแล้วลุกขึ้น แต่ที่นั่งของพวกเขากลับโดนคนสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ยึดไปเสียแล้ว พนักงานบริการนำถังน้ำพลาสติกออกมาใบหนึ่ง หยิบผ้าขี้ริ้วสีดำออกมาเช็ดคราบเล็กๆ บนโต๊ะ
“วันนี้ได้ขายได้เท่าไหร่ครับ?” จู่ๆ เทียนอี้ก็ถามขึ้น
“ถามทำไมล่ะ?” สายตาที่พนักงานบริการมองเทียนอี้นั้นยิ่งแปลกขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าทางแล้วเป็นนักเรียนชัดๆ แต่พอฟังน้ำเสียงแล้ว กลับไม่เหมือนนักเรียนจริงๆ