ตอนที่ 690 คนนอก
อวิ๋นตั่วรับคุกกี้มาแล้วลังเลเล็กน้อย “เขาไม่ได้บอกเงื่อนไขอะไรใช่ไหมคะ?”
“ไม่มี เขายัดใส่มือฉันมาเงียบๆ”
อวิ๋นตั่วถึงได้วางใจ กัดคุกกี้ไปคำใหญ่ “ขอบคุณค่ะอาเซี่ยวไห่”
“วันนี้ฉันยังเอาของกินมาส่งให้พวกเธอได้ แต่พรุ่งนี้ใครจะเอามาให้ล่ะ? ฟังนะ อย่ารั้นกับพวกเขาอีกต่อไปเลย เอาแขนไปงัดต้นขาน่ะไม่ชนะหรอก ได้ยินว่าเจ้าของบริษัทเป็นญาติกับผู้บัญชาการ ญาติไม่ช่วยญาติแล้วจะไปช่วยใคร? ว่าไปแล้วเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเธอเลยด้วยซ้ำ เสี่ยวซานบอกฉันแล้วว่าตอนนั้นพวกเธอไม่อยู่ แต่เขาเป็นคนไปเรียกพวกเธอมา พอมาแล้วก็เลยถูกจับมาด้วย มันเป็นความเข้าใจผิด ในเมื่อพวกเขาจับมาผิด ก็ยินดีจะปล่อยพวกเธอไป แต่พวกเธอยังยืนกรานอะไรอีก? คนในหมู่บ้านเซ็นชื่อกันหมดแล้ว ทุกคนในหมู่บ้านยอมแพ้ไปแล้ว พวกเธอยืนหยัดไปจะมีประโยชน์อะไร? อย่าโทษว่าเราคอยประจบคนมีอำนาจ อย่าโทษว่าเราขี้ขลาด ทุกคนต่างก็ไม่มีทางออก ชาวบ้านตัวเล็กๆ ทั้งชีวิตไม่ออกนอกลู่นอกทาง ตอนเกิดก็ไม่พึ่งหน่วยงานราชการ ตอนตายก็ไม่เข้าโรงบาล ถือเป็นพรอันยิ่งใหญ่”