ส่วนที่ 1 ตอนที่ 140

ตอนที่ 140 การต่อสู้ที่มองไม่เห็น

เวลาต่อมา เฉินฉางเซิงรู้สึกว่าตนนั้นได้มองผิดไปหรือไม่ เพราะชัดเจนยิ่งนักว่าหนุ่มน้อยเผ่าสุนัขป่าผู้นั้นมิได้หันกลับมา เดินโดดเดี่ยวนำหน้ากลุ่มผู้คนไป ไม่ได้หันกายมา แล้วจะมองลั่วลั่วได้อย่างไร ไม่มีคนสังเกตความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของเขา ถึงแม้จะเป็นถังซานสือลิ่วกับเซวียนหยวนผ้อที่อยู่ข้างกาย สมาธิของผู้คนทั้งหมดต่างอยู่กับโลกที่สวยงดงาม มีเพียงแค่ลั่วลั่วที่พบความผิดปกติของเขา เอ่ยเสียงเบาถามสองสามประโยค