ตอนที่ 49 ชีวิตที่ยากจะทนรับไหว...
“ข้าจะเรียนรู้ที่จะทำเหมือนกับว่าลูกปัดหินพวกนี้เป็นเครื่องประดับอันงดงาม มิใช่แผ่นป้ายอนุสรณ์คัมภีร์สวรรค์”
สวีโหย่วหรงมองเฉินฉางเซิงและกล่าวต่ออย่างสงบนิ่ง “ในตอนนี้ ข้ารู้สึกหิวขึ้นมาแล้ว”
ไม่มีคนอาศัยอยู่ในกระท่อมสวินเหมยมาเป็นเวลานานแล้ว ที่แห่งนี้จึงมีฝุ่นจับหนา ทว่าเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ ก็ยังอยู่ครบถ้วนดี