ตอนที่ 42 เสียงหัวเราะ
ฐานะของสำนักฝึกหลวงอยู่ระดับเดียวกับสำนักไม้เลื้อยห้าสำนักที่เหลือ แต่อยู่ในมุมด้านในสุด ลับตาคนอย่างยิ่ง ทั้งยังมีที่นั่งยาวเพียงตัวเดียว มองแล้วยากที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกเงียบเหงาไม่มีสง่าราศี แต่เฉินฉางเซิงกับลั่วลั่วไม่ได้สนใจกับเรื่องพรรค์นี้ นั่งลงตามสบาย
“เจ้ารู้จักนักเรียนสำนักเทียนเต้าคนก่อนหน้านั้นรึ” เฉินฉางเซิงเอ่ยถาม