ส่วนที่ 3 ตอนที่ 017

ตอนที่ 17 เสียงระฆังดังเป็นสัญญาณให้กลับบ้าน

ตำหนักใหญ่ของสำนักการศึกษากลางเงียบสงัดอย่างมาก ลั่วลั่วอยู่กับที่และไม่ได้เข้ามา

ใต้เท้าสังฆราชมองเฉินฉางเซิงเงียบๆ แล้วพูดขึ้น “ในเมื่อเป็นความคิดที่มีต่อโลก เช่นนั้นก็เป็นเพียงเพราะโลกใบนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว”

เฉินฉางเซิงลองคิดดู แล้วพูดขึ้น “ข้าไม่เข้าใจ”

ใต้เท้าสังฆราชพูดขึ้นอย่างสงบ “เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้าใจ...คนแก่อย่างเช่นพวกข้านี้ ผ่านมรสุมมาแล้วมากมายนัก ได้พบเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นดวงอาทิตย์ตกมาก็มาก รู้สึกเฉยชากับเรื่องราวมากมายเหล่านั้นแล้ว มีหลายครั้งที่มุมมองการมองโลกค่อนข้างจะน่าเบื่อ พวกข้าไม่สนใจที่จะใช้วิธีการที่ไม่ได้สวยงามอะไรนัก กระทั่งทำเรื่องที่ไม่อยากทำ แต่มีอยู่หลายครั้ง ที่พวกข้าทำเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะอยากจะปกป้องอะไร แต่เป็นเพราะพวกข้ารู้ชัดถึงหน้าที่ที่ตนแบกรับ”