ตอนที่ 265 หมาป่าโผทะยาน
เพราะว่าร่างกายสูญเสียโลหิตเป็นจำนวนมาก ชีเจียนจึงเลอะเลือนไปบ้าง เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเจ๋อซิ่ว ผ่านไปชั่วครู่ถึงมีปฏิกิริยาโต้ตอบ เพียงชั่วพริบตาจึงได้สติ สีหน้ายิ่งขาวซีดขึ้นไปอีก ยากที่จะเอียงหน้ามองไปยังเจ๋อซิ่ว มองใบหน้าที่ยังคงแน่นิ่งของเขา ดวงตาคู่นั้นได้สูญเสียการมองเห็น ร่างกายของเขาพลันแข็งทื่อขึ้นมา
“เจ้า...มองไม่เห็นแล้วรึ?” ชีเจียนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา จากนั้นพยายามดิ้นรนลงมาจากหลังเขา