ส่วนที่ 1 ตอนที่ 164

ตอนที่ 164 พลิกขุนเขา

เวลานี้เสื้อผ้าของเฉินฉางเซิงขาดหลุดลุ่ย หน้าอกมีบาดแผล เห็นว่าน่าเวทนาเพียงใดก็น่ารุนแรงเพียงนั้น ถ้าหากถังซานสือลิ่วเห็น จะต้องหัวเราะเยาะที่เขาถูกโจมตีจนประหนึ่งลูกสุนัขเป็นแน่ อย่างไรก็ตามในเมื่ออยู่ในสถานการณ์นี้ คาดไม่ถึงเขาอยากให้จวงห้วนอวี่ยอมแพ้

มองท่าทางของเขา มิได้พูดเล่น

ท่าทางของเขาจริงจังอย่างยิ่ง น้ำเสียงนอบน้อมจริงใจ ด้วยเหตุนี้จวงห้วนอวี่จึงโมโหยิ่ง รู้สึกว่านี่เป็นการเหยียดหยามและทำให้เสียเกียรติ