ส่วนที่ 1 ตอนที่ 170

ตอนที่ 170 ทุกสารทิศรอคอยการต่อสู้นี้

เมื่อมาถึงยังด้านหน้าหมอก นักพรตจี้หยุดย่างก้าวลง อวี๋เหรินเท้าข้างหนึ่งเป๋ ถ้าหากมิใช่การปีนเขาสูงชัน ปกติแล้วจะใช้ไม้เท้าน้อยอย่างยิ่ง เขาไม่ชินที่จะถือไม้เท้าค้ำยันไว้ด้วยมือซ้าย มือทั้งสองอยู่ข้างหน้าแล้ววาดถามออกไป “การสอบใหญ่ก็คงจะสิ้นสุดแล้ว ไม่รู้ว่าศิษย์น้องตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

ท่าทางของนักพรตจี้ให้ความรู้สึกประหนึ่งเทพเซียน ใบหน้าราวกับปีนั้น มองไม่เห็นร่องรอยของความชรา มองใบหน้าที่มีร่องรอยกังวลใจของอวี๋เหริน ยิ้มพลางลูบหัวเขา มิได้เอ่ยสิ่งใด