ส่วนที่ 6 ตอนที่ 047

ตอนที่ 47 ภาพที่คนอื่นได้แต่มองจากระยะไกล

ผู้คนในเมืองเฟิ่งหยางที่นิ่งเงียบ แน่นขนัดสองข้างถนนยังคงคุกเข่าต่อไป

“ไปเถอะ ข้าคิดว่าทุกคนคงมีเรื่องมากมายที่จำเป็นต้องทำในชีวิต” เฉินฉางเซิงกล่าว

หลังจากผ่านหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตีนเขาหานซาน เขาก็มีประสบการณ์ในการรับการกราบกรานจากฝูงชน แต่ก็ยังไม่คุ้นเคยอยู่ดี

พูดอีกอย่างหนึ่ง ‘ไม่คุ้นเคย’ ก็คือเขินอายและประหม่า ดังนั้นน้ำเสียงเขาจึงแผ่วเบาอยู่บ้าง ทำให้คนมากมายไม่อาจได้ยิน