ตอนที่ 45 เงากรงเล็บที่มองเห็นได้
เซียวจางลืมตาขึ้นอย่างง่วงซึม เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชาวบ้านรอบกายเขาก็รู้สึกประหลาดทีเดียว
ในสายตาของผู้บำเพ็ญเพียร เขาเป็นแค่คนบ้าการต่อสู้เท่านั้น คนพวกนั้นหวาดกลัวเขา ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่มีคนนับถือและต้องการจะปกป้องเขา
ในตอนนั้นเขาแค่พูดว่าชาป่าฤดูหนาวของเมืองเฟิ่งหยางรสดีก็เพราะเขารู้สึกว่ามันดีกว่าชาต้าหงเผาที่เหลียงหวังซุนชอบดื่มหลายเท่า เขาเคยคิดว่าจะนำผลประโยชน์มาให้คนที่อยู่ในเมืองอันห่างไกลนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน