ส่วนที่ 6 ตอนที่ 173

ตอนที่ 172 หลายปีต่อมาจึงเข้าใจ

ร่างกายเปี๋ยยั่งหงได้รับบาดเจ็บสาหัส การเคลื่อนไหวจึงช้าไปมาก เฉินฉางเซิงสามารถหลบหลีกได้โดยง่าย แต่เขาก็ไม่ได้หลบ เนื่องจากว่าเชื่อใจอีกฝ่าย

อู๋ฉยงปี้ที่เห็นฉากนี้เข้า ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่ตกใจมาก นางอยากจะไปหยุดยั้งไว้แต่กลับนึกถึงคำกล่าวของเปี๋ยยั่งหงก่อนหน้า สุดท้ายก็ไม่กล้าทำอะไร

ลมปราณอันอบอุ่นและนุ่มนวลหาใดเปรียบ หอมหวานราวกับสุราเลิศรส หลั่งไหลเข้าสู่หว่างคิ้วของเฉินฉางเซิงตามปลายนิ้วของเปี๋ยยั่งหง สุดท้ายก็หลั่งไหลเข้าไปจนหมด