ตอนที่ 17 บ๊วยเชื่อมน้ำตาล
……
……
เพียงแค่แวบแรก สวีโหย่วหรงก็มองออกแล้ว อวี๋เหรินไม่ชอบตน
อวี๋เหรินมองไปยังนางเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยคำใด เนื่องจากเขาพูดไม่ได้
สวีโหย่วหรงเอ่ยอย่างเยาะในตน “ข้าเข้าใจมาตลอดว่าทุกคนล้วนชอบข้า”
คำพูดนี้ฟังดูน่ารักนัก
อวี๋เหรินยิ้มแล้ว
เพียงแต่รอยยิ้มของเขาดูจืดจางหน่อย อาจจะพูดได้เลยว่าจืดจาง
สวีโหย่วหรงมองสบตาเขา จู่ๆ ก็ยิ้มออกมา