ส่วนที่ 7 ตอนที่ 137

ตอนที่ 137 หนึ่งกระบี่จากฟากฟ้า

แสงกระบี่นั่นอ่อนมาก ราวกับลายเส้นยามวาดใบไม้ร่วงในสายลม ถ้าไม่เพ่งมองก็ไม่มีทางเห็น

เสียงเบาๆ ดัง ‘ชิ้ว’ ท้องฟ้ายามค่ำคืนปรากฏรอยกระบี่บางๆ

รอยกระบี่นั่นอยู่บนกระจกแสงที่โปร่งใสพอดี

ถุงใส่สุราถูกกรีดขาด สุราย่อมไหลออก

ของเหลวสีทองไหลลงข้างกระจกแสงดุจน้ำตก พื้นผิวกระจกแสงในยามค่ำคืนมีขนาดเล็กลงทันตาเห็น

นี่หมายถึง กำแพงผลึกอวกาศกำลังปรับเปลี่ยนให้เสถียรขึ้น ส่วนช่องทางนั่นก็กำลังหายไป