บทที่ 079-1 สั่งสอน

บทที่ 79-1 สั่งสอน

หญิงสาวที่ก้าวขึ้นมาในยามนี้คลุมด้วยผ้าคลุมสีขาวหิมะตัวใหญ่ ร่างกายของนางช่างเล็กกะทัดรัด ผิวพรรณผุดผ่องประณีตเสียจนหากสัมผัสแรงไปอาจทำให้แตกหักได้ ดวงตาทั้งคู่กลมโตราวกับลูกองุ่น ดำขลับดุจอัญมณี และเปล่งประกายดุจดวงดาราบนท้องนภา นางเดินออกมาจากด้านหลังของฉู่หลีราวกับไม่มีเรื่องอันใดต้องใส่ใจ มุมปากประดับไว้ด้วยรอยยิ้มที่เจือถึงความขบขัน ท่าทางล้วนเต็มไปด้วยความสบายๆ ผ่อนคลาย ไร้ซึ่งร่องรอยของความตึงเครียด