บทที่ 171-5 ดอกปี้อั้นเบ่งบาน

บทที่ 171-5 ดอกปี้อั้นเบ่งบาน

นึกถึงประวัติศาสตร์ที่เต็มไปด้วยการนองเลือดจากราชวงศ์มองโกเลีย เลือดลมในกายของชิงเซี่ยก็พลันพุ่งพล่าน กล่าว "มีแต่รวมผืนแผ่นดินทั้งหมดเข้าเป็นหนึ่งถึงจะยับยั้งการรุกรานของชนเผ่าจากต่างแดนได้ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันเวลานั้นยังไม่มาถึง เช่นนั้นก็ปล่อยให้พวกซงหนูได้เหิมเกริมไปก่อนพักหนึ่ง ให้พวกเขาได้ลองลิ้มรสชีวิตตามแต่ปรารถนาไปสักพัก เรายังต้องการกำลังของพวกเขาไว้เพื่อต่อกรกับทหารจากซีชวนและก่อกวนดินแดนจากทางฝั่งตะวันตกอยู่”