บทที่ 115-2 หุบเขาเซียนเผิงไหล
แสงเงากระพริบ พละกำลังระเบิดออก ม่านหมอกสีขาวเบื้องหน้าบดบังทัศนวิสัยจนทำให้คนรู้สึกเหมือนกับเป็นคนตาบอดทั้งที่ลืมตาอยู่ ท่ามกลางช่องว่างของหุบเหวที่แสนแคบ
ทันใดนั้นเองลมหายใจพลันเฉื่อยลง พละกำลังอันมหาศาลปะทะส่งมาจากด้านหน้าอย่างล้นหลามราวกับคลื่นของทะเลที่ซัดสาด ส่งให้ในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่อาจมองเห็นเงาร่างของศัตรูได้เด่นชัด ช่องแคบนี้กว้างสุดแค่ให้คนสองคนชิดไหล่เดินผ่านไปเท่านั้น ดังนั้นการต่อสู้หรือเข้าปะทะกันของคนทั้งสามทุกครั้ง จึงได้อันตรายและน่าหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่ง