บทที่ 023 ชาเย็นชืดและหิมะขาว

บทที่ 23 ชาเย็นชืดและหิมะขาว

‘ตู้ม!’ เสียงน้ำสาดกระจาย ในขณะที่องค์หญิงจยาอวิ๋นลอยขึ้นราวกับบินได้ นางก็ตกลงไปในสระน้ำ ผู้คนต่างตระหนกตกใจร้องตะโกน พลางกระโดดลงไปช่วยนางขึ้นมาจากสระ ชุดราชนิกูลหรูหรางดงามถูกย้อมไปด้วยสาหร่ายสีเขียวและคราบโคลนดำเขลอะ ผมของนางยุ่งเหยิง รองเท้าก็เหลืออยู่เพียงข้างเดียว ใบหน้าเล็กๆ แดงก่ำ ตะโกนออกมาอย่างอดไม่ได้ว่า