บทที่40เรื่องราวพลิกผันบนสนามฝึก
ทรายสีเหลืองทองจากพื้นถูกพัดขึ้นตีตกกระทบกับเกราะเหล็กอันเย็นเยียบของเหล่านายทหารแต่กับชิงเซี่ยที่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางเฟิงดูเหมือนว่าสายลมเย็นทั้งหมดที่พัดผ่านมายังร่างกายของเธอนั้นอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย
ฉู่หลียืนอยู่บนแท่นดวงตาเยือกเย็นแหลมคมดุจหิมะมองไปยังนายทหารยศต่ำที่ยืนตระหง่านอยู่ด้านล่างแล้วใช้มือข้างหนึ่งที่ถือแส้ม้าชี้เอียงไปยังหน้าของหยางเฟิงพลันกล่าวเสียงลึก“พูดต่อสิ”