บทที่ 075 โกลาหล

บทที่ 75 โกลาหล

“แม่นาง!”

ยังไม่ทันจะกลับเข้าไปในกระโจมพัก ฉับพลันองครักษ์ประจำตัวของฉู่หลีก็วิ่งขึ้นหน้ามาอย่างรวดเร็ว พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ “ฝ่าบาทกลับมาไม่เห็นท่าน รอแล้วรอเล่าท่านก็ไม่กลับมาเสียที จึงได้นำคนส่วนหนึ่งออกตามหานอกค่ายเมื่อสักครู่นี้เอง”

“อะไรนะ?” ชิงเซี่ยชะงักกึก นางไม่ได้ไปนานขนาดนั้นเสียหน่อย เหตุใดต้องทำให้เป็นเรื่องเป้นราววุ่นวายใหญ่โตด้วย หญิงสาวรีบถามอย่างลนลาน “เช่นนั้นแล้วสวีเฉวียนเล่า?”