บทที่ 118-3 ผู้ใดจะกล้ามาแก่งแย่ง

บทที่ 118-3 ผู้ใดจะกล้ามาแก่งแย่ง

ฉู่เจิงยังไม่ทันได้กล่าวสิ่งใด ท่านมู่ก็พลันถอนหายใจยาว กล่าวด้วยเสียงลึก “ในเมื่อเป็นความปรารถนาของทุกท่าน ดูเหมือนประสงค์ของสวรรค์คงลิขิตมาให้เป็นเช่นนี้จริงๆ” กล่าวจบก็หันหน้ากลับไปมองเหล่าผู้อาวุโสที่เหลือครั้งหนึ่ง ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้น

เพียงชั่วพริบตา นอกจากคุณหนูถานกับองครักษ์ที่เหลืออีกไม่กี่คน​ คนนับพันกว่าที่แออัดอยู่ในสนามด้านล่าง ทุกคนต่างคุกเข่าลงให้แก่ฉู่เจิงด้วยกันทั้งนั้น บนใบหน้าของฉู่เจิงยังคงประดับด้วยรอยยิ้มจางๆ​ ทำท่าทางราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นหาได้เกี่ยวอันใดกับตนไม่ ก่อนจะยกมือขึ้นโบกช้าๆ แสร้งกล่าว “ไม่ทราบว่าทุกท่านกำลังทำอะไรกัน? ข้าเป็นเพียงแค่คนนอกคนหนึ่งเท่านั้น มิบังอาจแบกรับความคาดหวังของทุกท่านไว้หรอก”