บทที่ 092-2 เหม่อมองจนสุดเส้นขอบฟ้า

บทที่ 92-2 เหม่อมองจนสุดเส้นขอบฟ้า

ยามเช้าวันนั้น เมื่อช่วยท่านน้าตัวอีฮวาเก็บกวาดของที่ล่ามาได้ ซีหลินเฉินกลับมาจากบ้านของท่านน้าหั่นปาที่อยู่ข้างๆ ในมือลากกวางตัวใหญ่มาด้วย ชิงเซี่ยเห็นเข้าจึงรีบเข้ามารับไว้ ถามว่า “เอามาจากที่ใด?”

“ท่านน้าหั่นปายัดใส่มือข้ามา” ซีหลินเฉินยังคงเป็นแบบนี้เช่นเดิม ยิ้มอ่อนโยนให้ใครก็ตามที่พบ ดวงตาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง เหมือนน้ำพุอันอบอุ่น