บทที่ 155-2 เงาไผ่หนาทึบ

บทที่ 155-2 เงาไผ่หนาทึบ

“หืม?” น้ำเสียงใสดังขึ้นในทันที หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยสะอาดหันกลับมา บนหน้าผากมีเม็ดเหงื่อ ผิวขาวเผือด คิ้วตาโก่งโค้ง เป็นความงดงามที่กล่าวเป็นคำพูดมิได้ นางย่นคิ้วพลางกล่าว “คุณชายท่านนี้ มีเรื่องอะไรหรือไม่?”

ทั่วทั้งห้องครัวเงียบงันขึ้นทันที ฉินจือเหยียนตกตะลึงเล็กน้อย ในใจเกิดความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย จึงทำเพียงหัวเราะด้วยน้ำเสียงขมขื่นพลางกล่าว “ขอบคุณน้ำแกงของแม่นางมาก ข้ามาเพื่อกล่าวคำขอบคุณ”