บทที่ 161-1 ทุกสิ่งราวสายลม

บทที่ 161-1 ทุกสิ่งราวสายลม

แสงจันทร์เย็นเหยียบส่องประกายไปตามระเบียงทางเดินยาว พื้นหินที่เรียงกันเป็นทางเรียบสีดำ ระเบียงที่ทำจากไม้ เศษอิฐแตกและกระเบื้องแตกกระจาย ล้วนประกาศออกมาว่าที่แห่งนี้ช่างดูหดหู่และเปลี่ยวร้าง พระราชวังหรงหวาของต้าฉีที่ถูกขยายเมื่อแปดปีก่อนออกไปทางทิศตะวันออกยี่สิบกว่าลี้ พระตำหนักและวังต่างๆ ยิ่งใหญ่ ดอกไม้และก้อนหินนานาชนิด มีสวนเสือดาว สวนนกกระสา พระลานชมทะเล หมู่ตำหนักริมหาด แบ่งออกเป็นรายละเอียดยิบย่อย ฝีมือช่างวิจิตร ยิ่งใหญ่และหรูหรา งดงามราวภาพมายา