บทที่ 049-1 จิตใจอันจงรักภักดีที่ประหนึ่งท้องทะเลสีคราม

บทที่ 49-1 จิตใจอันจงรักภักดีที่ประหนึ่งท้องทะเลสีคราม

“รัชทายาท...”

จวงเตี้ยนหรูในชุดสีเขียวสีหน้าค่อนข้างซีดเผือด ใบหน้าซูบตอบประดับด้วยเครายาวที่ตั้งใจตัดแต่งอย่างบรรจง มองดูให้ความรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว เขานั่งอยู่บนตั่งนุ่มข้างเตาไฟ ดวงตาหรี่ลงครึ่งหนึ่ง ความลำบากจากการเดินทางที่ยาวนานไม่ได้แสดงออกมาให้เห็นผ่านตัวของเขา เพียงแต่น้ำเสียงฟังดูออกจะแหบแห้งเล็กน้อย “รัชทายาทฉีอันส่งกระดาษขาวมาให้แบบนี้ หมายความว่าอย่างไรกัน”