บทที่ 100-2 ฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน

บทที่ 100-2 ฟ้าถล่มแผ่นดินสะเทือน

ลมในยามค่ำพัดแรงอยู่บ้าง ซีหลินเฉินยืนอยู่ข้างเสาธงเพื่อช่วยชิงเซี่ยจัดผ้าคลุมกันลมให้แน่นหนามากขึ้น ใบหน้านิ่งขึง เจือความโกรธบางๆ

ชิงเซี่ยยังคงไม่คุ้นชินกับซีหลินเฉินที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนท่าทีต่อนางกะทันหัน จึงดึงมือของเขาออกอย่างอึดอัดใจ ก่อนพูดว่า “ซีหลิน เรื่องนี้ข้าไม่โทษเจ้าจริงๆ เจ้าไม่ต้องรับผิดชอบถึงเพียงนี้หรอก”