บทที่ 174-3 พึ่งพาอาศัย
สายลมพัดไปอย่างรุนแรง ทันทีที่หมอกของเมื่อยามรุ่งอรุณจางหาย หมวกเกราะบนศีรษะของชิงเซี่ยก็ตกลงสู่พื้น เส้นผมยาวสลวยราวกับเส้นไหมสยายลงเต็มแผ่นหลังและสะบัดไปเบาๆ ด้านหลังตามสายลมที่พัดส่งมาเอื่อยๆ ราวกับผีเสื้อสีดำจำนวนนับไม่ถ้วน วงหน้าเล็กอ่อนหวานในแบบฉบับสตรีเด่นชัดขึ้นทันตา ทหารตงหนานทุกนายพร้อมใจกันสูดลมหายใจเข้าลึกทันที ที่แท้ท่านข้าหลวงใหญ่แห่งเมืองตงหนานที่พวกเขาติดตามมาโดยตลอด ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ด้วยกันไม่ห่างนั้น แท้จริงแล้วเป็นสตรีผู้หนึ่ง?