บทที่ 068-1 สูญสลาย
บทที่ 68-1 สูญสลาย
“ฉินจือเหยียน...”
เสียงลมหายใจทุ้มต่ำหอบหนึ่งดังขึ้นที่ข้างหู ชิงเซี่ยที่แต่ไหนแต่ไรมาเป็นคนนอนหลับตื้นสะดุ้งตื่นทันที นางเอียงหูฟังนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยเรียกด้วยเสียงเบา
เสียงหอบหายใจที่ตั้งใจกดต่ำดังมาจากทางทิศของโต๊ะยาว ดังสะท้อนอย่างชัดเจนไปทั่วห้อง เสียงที่ส่งมานั้นทั้งทุ้มต่ำและหนักราวกับช่วงวินาทีที่กำลังจะตาย เหมือนกับสัตว์ป่าที่ได้บาดเจ็บภายใต้สถานการณ์ยากลำบาก