บทที่ 158-1 บ่วงกรรมยังดำเนิน

บทที่ 158-1 บ่วงกรรมยังดำเนิน​

ในยามที่ชิงเซี่ยยังคงฝึกอยู่ในค่ายทหารนั้น ได้ยินผู้ฝึกสอนกล่าวว่า ทุกๆ คนย่อมมีสถานที่ตายของตัวเอง เหล่าสายลับที่ออกไปปฏิบัติหน้าที่มากมายหลายแห่ง ที่ไม่ว่าจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด ก็ยังสามารถยืนหยัดกลับมายังบ้านเกิดของตัวเองได้ ได้เห็นเพื่อนร่วมกองร้อยมักจะตายลงในวินาทีนั้นเอง ในตอนนั้น ชิงเซี่ยยังคงไม่เข้าใจ ความคิดถึงของคนๆ หนึ่งจะผลักดันให้คนเราแข็งแกร่งอะไรได้ ทว่าในตอนนี้ ยามที่ได้เห็นใบหน้าแข็งแกร่งที่ดูคล้ายฉินจือเหยียนของฉินจือเสียงแล้ว ความเหนื่อยล้าและคลื่นความผิดหวังที่ไม่อาจปิดปังตลอดห้าปีที่ผ่านมาก็ได้แผดร้องขึ้น กล้ำกลืนไปทั้งร่าง