บทที่ 037 บัณฑิตตระกูลหลิน

บทที่37บัณฑิตตระกูลหลิน

“ลุกขึ้นเถิด”เสียงต่ำดังมาจากด้านบนเหนือศีรษะทำเอาชิงเซี่ยที่กำลังเกาะอยู่ใต้ราชรถต้องกลั้นหายใจอย่างระมัดระวังนางได้ยินเพียงเสียงเย็นชาของฉู่หลีเอ่ยว่า“เจ้าคุกเข่าอยู่ที่นี่ถึงสามวันปากก็เอาแต่ร้องว่าต้องการที่จะพบหน้าข้าสักครั้งเจ้าคงไม่ได้แค่อยากจะคุกเข่าต่อหน้าข้าเช่นนี้กระมัง”

“กระหม่อม...”เสียงของบุรุษผู้นั้นสั่นไหวเล็กน้อยคล้ายว่าจะขลาดกลัวแต่ก็ยังกล่าวเสียงดังด้วยความกล้าหาญ“กระหม่อมคิดว่าพระองค์ทรงไม่รู้จักแยกแยะชั่วดีไม่รู้จักการให้รางวัลและการลงโทษมีความประพฤติไม่เหมาะสมต่อการเป็นผู้นำที่ดีพ่ะย่ะค่ะ!”