บทที่ 152-1 ไร้ที่พึ่งพึง

บทที่ 152-1 ไร้ที่พึ่งพึง

เลือดสายหนึ่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า กลุ่มคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็ร้องขึ้นอย่างตระหนก พากันกรูเข้ามาอย่างพร้อมเพรียง เหล่าองครักษ์ของฉินอ๋องยืนอยู่ข้างกายเพื่อเผชิญหน้ากับฉินจือเย่ที่ไร้การตอบโต้ ทว่าในเวลานี้ ไฉนเลยผู้คนจะสนใจตัวละครตัวเล็กๆ ในเมื่อเห็นฉินอ๋องล้มลงไปที่พื้น ในลำคอมีเลือดสดๆ จำนวนมากพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ ฉินจือเย่กุมกริชในมือเอาไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเลือดอันสดใหม่ ท่าทีราวกับบ้าคลั่งก็ไม่ปาน หัวเราะเสียงก้องแล้วตะคอก “ไปตายเสีย! เจ้าไปตายเสียเถิด!”