บทที่ 139-1 มือขาวผู้พลิกแผ่นดิน

บทที่ 139-1 มือขาวผู้พลิกแผ่นดิน

นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนผู้หนึ่งหลังจากที่ต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานมามากมายถึงเพียงนั้นจะสามารถเป็นคนอบอุ่นและนิ่งเงียบได้ถึงเพียงนี้ ยามที่นางเปิดประตูห้องรับประทานอาหารเข้าไป ฉินจือเหยียนที่นั่งอยู่บนรถเข็นไม้ก็เงยหน้าขึ้นมาทันที ยิ้มบางๆ มุมปากเผยความอ่อนโยน ความงดงามราวภาพวาดสีหมึกนั้นสว่างจ้าเข้ามาในตาของชิงเซี่ยเสียจนแสบตา