บทที่ 044 ตำหนักอวิ๋นเสียง

บทที่ 44 ตำหนักอวิ๋นเสียง

ไม้เถาองุ่นเลื้อยพันพาด น้ำเต้าทองไม่ขาดสุรา

หลังจากมาถึงตำหนักอวิ๋นเสียง ชิงเซี่ยถึงตระหนักได้ว่าอะไรคือความหมายของประโยคที่ว่า

หลงไหลมัวเมาในเงินทอง มึนเมาในความฝันจนสิ้นลม*

ภาพวาดและรูปแกะสลักจำนวนนับไม่ถ้วน ทิวทัศน์งดงามของซุ้มโค้งประดับราวกับภาพเหมือนจากน้ำหมึกของหุบเขาและสายน้ำช่างทำให้คนหลงใหล แนวหินภูเขาจำลอง บอนไซในกระถาง ทางเดินยาวประกอบภาพจิตรกรรมฝาผนัง ให้บรรยากาศแบบจีนโบราณออกมาทุกย่างก้าว เสียแต่บัดนี้ตำหนักขนาดใหญ่แห่งนี้กลับเงียบเชียบ ไม่มีแม้เพียงครึ่งเสียงของคน สวีเฉวียนส่งเสียงเรียกคนข้างในเสียนาน พอเห็นว่าไม่มีคนจึงลองยกไม้คั่นประตูขึ้นตามอำเภอใจ ใครจะรู้ว่าประตูจะเปิดออกเองอย่างช้าๆ