บทที่ 157-1 ย่ำลงสู่เขาเขียว

บทที่ 157-1 ย่ำลงสู่เขาเขียว

ทะเลทรายกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต ทอดสายตามองเห็นเป็นเพียงสีเหลืองทองทุกหนทุกแห่ง ไร้ซึ่งต้นหญ้ากำเนิดแม้แต่สักตารางนิ้ว ดวงตะวันแผดเผาแขวนอยู่บนอากาศ แสงอาทิตย์บาดตา ดวงดวงไฟขนาดมหึมา อากาศราวเกิดการควบแน่น มีลมพัดผ่านเป็นบางเวลา แต่ก็ร้อนราวกับจะแผดเผาผิวมนุษย์ พัดโบกทรายสีทองให้ปลิวว่อนรุนแรง ปะทะเข้ากับใบหน้าจนทำให้รู้สึกเจ็บ