บทที่ 26

ตอนที่ 26 ยาเร่งโต

หานลี่ทำใจแล้วว่าอากาศน่าจะอึมครึมเช่นนี้ไปอีกหลายวัน และในที่สุดวันที่ดวงอาทิตย์แขวนอยู่เหนือท้องฟ้าก็มาถึง วันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

ขณะนี้ผ่านมาได้เกือบเดือนกว่าหลังจากที่หานลี่พบความลับจากของเหลวสีเขียวนี้ เขารอจนหายร้อนใจ และคืนวันที่ฟ้าสดใสในที่สุดหานลี่ก็ได้เห็นปรากฎการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีก่อน กลุ่มแสงเล็กๆ อัดรวมกันอยู่รอบปากขวดจนกลายเป็นกลุ่มแสงขนาดใหญ่

เมื่อหานลี่ได้เห็นสิ่งน่ามหัศจรรย์นี้ เขาก็รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอกทันที เขาแน่ใจได้แล้วว่า ขวดเล็กๆ นี้ไม่ใช่เป็นสิ่งสิ้นเปลืองที่ใช้ครั้งเดียว แต่เป็นสิ่งพิเศษที่สามารถนำมาใช้ได้หลายครั้ง

ผ่านไปเจ็ดวัน ในที่สุดขวดใบนั้นก็ปรากฎของเหลวสีเขียวขึ้นมาหนึ่งหยด ขณะที่หานลี่กำลังจับจ้องมันอยู่นั้น แม้ว่าจะรู้คุณสมบัติของมันมานานแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกมีความสุขอยู่ดี นั่นแสดงว่าจากนี้เขาจะมีสมุนไพรเหลือเฟือและไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องนี้อีก

ต้องเข้าใจก่อนว่าคุณค่าของสมุนไพรส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับอายุของมัน สมุนไพรหนึ่งชนิดยิ่งมีอายุมากเท่าไหร่ ฤทธิ์ยาก็ยิ่งแรงขึ้นเท่านั้น ขณะเดียวกันก็ยิ่งหายากขึ้นด้วย อีกทั้งส่วนใหญ่จะถูกพบในป่าลึกหรือบนหน้าผาสูง ถ้าไม่กล้าเสี่ยงก็อย่าหวังว่าจะหามันเจอ

แม้ว่าตอนนี้ร้านยาหลายแห่ง จะมีหมอปลูกขึ้นมาโดยเฉพาะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นสมุนไพรที่ใช้บ่อยและไม่กี่ปีก็นำมาปรุงยาได้ ไม่มีใครบื้อขนาดยอมปลูกสมุนไพรเป็นสิบกว่าปีถึงนำมาปรุงยาได้หรอก

แต่ก็มีตระกูลขุนนางใหญ่ที่ให้คนปลูกสมุนไพรหายากพิเศษเพื่อใช้ในยามจำเป็น สมุนไพรเหล่านี้ถ้าอายุไม่มากก็จะไม่มีฤทธิ์ยาอะไร และถ้าเป็นสมุนไพรทั่วไปพวกเขาก็หาซื้อง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือแล้วจะนั่งเปลืองแรงปลูกทำไมกัน! อีกอย่างตระกูลขุนนางที่ร่ำรวยก็ไม่สนใจว่าต้องใช้เวลาในการปลูกนานเท่าไหร่ ใครจะรู้ว่าวันไหนจะได้ใช้ ดังนั้นสมุนไพรเหล่านี้จะต้องเป็นของชั้นเลิศที่ต้องใช้เวลากว่าร้อยปีหรือไม่ก็เป็นของหายาก คนทั่วไปไม่มีกำลังแรงและทรัพย์ที่จะทำได้เช่นพวกเขา

และในบางครั้งจะมีสมุนไพรป่าหายากมาให้เห็นบ้างในตลาด แต่ก็จะถูกตระกูลขุนนางกว้านซื้อไปหมดทำให้สมุนไพรมีราคาสูงขึ้นจนมักไม่มีใครต้องการ

หานลี่คาดว่าการเดินทางของท่านหมอม่อในครั้งนี้คงไม่ได้อะไรกลับมามากนัก แต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลถึงเรื่องนี้อีกแล้ว แค่มีเจ้าขวดนี้ ไม่ว่าสมุนไพรอะไรก็สามารถเร่งให้โตได้ในระยะเวลาอันสั้น

การทดลองครั้งแรก เขานำของเหลวสีเขียวไปเจือจางและรดบนสมุนไพรหลายต้น วันที่สองผลลัพธ์ที่ได้คือพวกมันโตเพิ่มขึ้นสองปี ซึ่งแตกต่างจากผลลัพธ์ก่อนหน้านี้มาก จากผลการทดลองครั้งนี้หานลี่ก็เริ่มเข้าใจหลักการของมันมากขึ้น

การทดลองครั้งที่สอง หานลี่หยดของเหลวนั้นลงบนต้นโสมโดยตรง วันที่สองเขาตื่นมาพบว่ามันกลายเป็นโสมร้อยปีไม่แตกต่างจากโสมป่าร้อยปีแม้แต่นิด หานลี่ดีใจเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะเขาได้รับสมุนไพรหายาก แต่เพราะเขาเข้าใจวิธีการใช้ของเหลวสีเขียวนี้แล้วต่างหาก

หลังจากนั้นหานลี่ก็ทดลองการเก็บรักษาของเหลวนี้อยู่หลายครั้ง เขานำมันไปใส่ไว้ในภาชนะต่างๆ เช่นขวดกระเบื้องเคลือบ ขวดหยก ขวดน้ำเต้า ขวดสีเงินและอื่นๆ และพบว่าไม่ว่าจะเป็นภาชนะชนิดไหนก็เก็บรักษาไว้ได้ไม่เกินสิบห้านาที เพียงแค่หยิบของเหลวออกจากขวดต้องใช้มันภายในสิบห้านาที ไม่อย่างนั้นมันก็จะค่อยๆ ระเหยไป ส่วนของเหลวหลังจากเจือจางแล้วก็มีลักษณะเดียวกัน ถึงแม้ว่าอาจจะอยู่ได้นานขึ้นหน่อย แต่เมื่อผ่านไปสักพักในภาชนะก็จะเหลือเพียงของเหลวที่เอาลงไปผสม ส่วนของเหลวสีเขียวก็ละลายหายไป

หลังจากที่ทำการทดลองอยู่หลายครั้ง หานลี่หมดความเชื่อมั่นที่จะเก็บมันไว้ในภาชนะอื่น สงสัยว่าจะไม่สามารถตุนไว้ในปริมาณมากเสียแล้ว จำเป็นต้องทำการทดลองเพิ่มฤทธิ์ยาให้มากขึ้น

หานลี่นำของเหลวหยดลงบนหญ้าสามอีกาสีเขียวจนมันเปลี่ยนเป็นหญ้าสามอีกาสีเหลืองอายุร้อยปี และสองสามวันจากนั้นเขาก็หยดลงเพิ่มอีก นึกไม่ถึงเลยว่ากลับเพิ่มขึ้นมาอีกร้อยปีเศษ

ดูท่าว่าทำอย่างนี้จะได้ผล หานลี่ใช้เวลาตลอดสองเดือนกว่าในการทดสอบซ้ำๆ ทุกครั้งที่มีของเหลวสีเขียวเกิดขึ้นใหม่ เขาก็จะนำมาหยดใส่หญ้าสามอีกา และก็เป็นอย่างที่เขาคิด ใบของหญ้าสามอีกาจากสีเหลืองก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองดำและจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีดำ จนในที่สุดใบก็เปลี่ยนเป็นสีดำวาว มันกลายเป็นหญ้าสามอีกาพันปีที่พบได้น้อยเหลือเกิน

การทดสอบในครั้งนี้ประสบความสำเร็จมาก เหมือนว่าถ้าอดทนทำต่อก็จะสามารถเพิ่มอายุของหญ้าสามอีกาได้เรื่อยๆ แต่สำหรับหานลี่แล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น แค่ได้รู้ว่าวิธีการนี้ใช้ได้จริงก็พอแล้ว ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้สมุนไพรอายุนานถึงเพียงนี้ แค่ร้อยกว่าปีก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

หลังจากการทดลองแสนยาวนาน ในที่สุดหานลี่ก็ได้พักเสียที เขาคิดทบทวนทุกอย่างอีกครั้ง และเวลานี้ท่านหมอม่อได้ลงจากเขาไปได้สักระยะแล้ว

หานลี่ในตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงกำหญ้าสามอีกาไว้ในมือและเหม่อลอย

สายตาของเขาจ้องเขม็งไปที่หญ้าสามอีกาเหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง แต่ถ้ามีคนอื่นอยู่ในห้องด้วยอีกคนก็จะดูออกว่าจิตใจเขาตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่หญ้าสามอีกา แต่เหมือนกำลังล่องลอยไป ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ขณะนี้เขาไม่ได้รู้สึกดีใจที่ได้หญ้าสามอีกานี้มา แต่กำลังคิดถึงประโยชน์และอันตรายที่ขวดใบนี้จะนำมาสู่เขา เขากำลังวางอนาคตให้ตัวเองอยู่

หานลี่เห็นตัวอย่างของ ‘มีหยกคือโทษ’ จากคลังหนังสือในห้องของท่านหมอม่อ ขวดในมือของเขาตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาค่าไม่ได้ ถ้าหากให้คนอื่นรู้ว่าในมือเขามีสิ่งนี้ เขาต้องอยู่ไม่ถึงเช้าวันรุ่งขึ้นเป็นแน่ เขาคงจะเหมือนกับ ‘เจ้าของหยก’ คนอื่นๆ อีกมากมายที่ถูกคนโลภตามแย่งชิงและฆ่าทิ้ง ไม่ต้องพูดถึงคนไกล ยกตัวอย่างใกล้ตัว ถ้าหากว่าเจ้าสำนักท่านอื่นรู้ความลับของขวดใบนี้เข้า พวกเขาไม่มีทางปล่อยเขาไปและคิดหาทางฆ่าเขาเพื่อแย่งชิง สุดท้ายเขาก็จะตกอยู่ในจุดจบที่ ‘ตายเพราะสมบัติ’ อย่างน่าเวทนา

“เขาจะเอาความลับเรื่องขวดไปบอกใครไม่ได้ และบนเขาลูกนี้เขาต้องใช้มันอย่างรอบคอบ ขวดดึงดูดแสงอย่างโจ่งแจ้ง ถ้าไม่ระวังก็อาจจะมีคนพบความลับนี้ได้” หานลี่ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะปิดปากให้สนิทและไม่ปริปากบอกใครแม้แต่คำเดียว

‘แต่ว่า เวลานี้เรากำลังอยู่ในสถานะที่ต้องรีบใช้สมุนไพรในการฝึก ถ้าไม่ใช้มันตอนนี้ก็น่าเสียดายแย่ เราต้องคิดหาหนทางให้ทุกอย่างราบรื่น’ เขานึกถึงการฝึกที่ไม่คืบหน้าก็รู้สึกเศร้า ไม่ว่าจะยังไงการฝึกบทท่องนิรนามก็รอช้าไม่ได้ เขาไม่ได้ฝึกต่อเพราะท่านหมอม่อคอยเร่งรัด แต่หลายปีมานี้เขาค้นพบว่าสิ่งที่ทำให้เขาแตกต่างจากคนอื่นนั้นมีความเกี่ยวข้องกับการฝึกบทท่องนิรนามนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้