บทที่ 36

ตอนที่ 36 ตกตะลึง

เห็นหานลี่มีท่าทีโมโห ลี่เฟยอวี่ก็ไม่โกรธและก็ยังทำหน้าไม่สนใจ

เขาเอียงคอเอานิ้วใส่เข้าไปในหู...เขาใช้นิ้วแคะหูอย่างจงใจ ทำสีหน้าบ่งบอกว่ารับมือไหว

หลังจากที่หานลี่ระบายอารมณ์ใส่ ลี่เฟยอวี่ก็ยังมีสีหน้าเมินเฉยไม่สนใจกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาจึงสงบสติลงและคิดว่าอีกฝ่ายมีเลศนัยบางอย่าง

“เจ้าไม่ใช่คนคิดไม่เป็นและไม่ใช่คนเอาแต่ใจ กล้าทำเรื่องเสี่ยงตายเช่นนี้น่าจะมีเหตุผลสินะ” หานลี่ถามขึ้นหลังจากได้สติ