บทที่ 38

ตอนที่ 38 พบไส้ศึกยามวิกาล

ขณะที่เดินในป่าทึบอันมืดมิด หานลี่เพ่งสัมผัสการมองเห็นอย่างระมัดระวัง เส้นทางบนเขาที่คนธรรมดาอาจจะมองเห็นไม่ชัด แต่สำหรับหานลี่แล้ว มันชัดเจนเหมือนเห็นในเวลากลางวัน

เขาระมัดระวังตัวเช่นนี้ไม่ใช่เพราะป้องกันตัวจากสัตว์ป่า แต่เป็นการตอบสนองที่เขาทำจนเป็นนิสัย

ต้องกล่าวก่อนว่า ตั้งแต่สำนักสัตตทมิฬย้ายมาที่เขาประกายรุ้งสัตว์ป่าน้อยใหญ่ที่เดิมมีอยู่ไม่มากก็ได้ถูกกำจัดไปจนหมด อย่าว่าแต่สัตว์ป่าดุร้ายเลย แม้แต่งูพิษหลากชนิดก็ตกอยู่ในท้องของศิษย์ในสำนักเกือบทั้งหมด