บทที่ 55

ตอนที่ 55 บุคคลที่สาม

“ความคิดเจ้ามันช่างดูราวมีชีวิต ถ้าสามารถเคลื่อนไหวไปมาได้ คงทำให้ข้าปวดหัวไม่น้อย” ท่านหมอม่อพูดอย่างไม่รีบร้อน ก่อนที่จะยื่นแขนข้างหนึ่งออกมายกหานลี่ขึ้นอย่างง่ายดาย และทะยานออกจากห้องไป

เวลานี้ แสงแดดจ้านอกห้องยังคงร้อนระอุ หานลี่รู้สึกเหมือนเข้าไปเป็นเวลานาน แต่ความจริงมันเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ

ท่านหมอม่อจับหานลี่ เหมือนกับถือของชิ้นหนึ่งในมือ เดินผ่านสวนสมุนไพรที่อยู่ข้างห้อง จนมาถึงหน้าผาที่ค่อนข้างห่างไกล ชายร่างใหญ่คนนั้นยังตามอยู่ด้านหลังอย่างเงียบๆ ราวกับเป็นเงาที่ตามติดไม่ห่าง