บทที่ 167

ตอนที่ 167 การต่อสู้อันดุเดือด(ต้น)

ในเมื่อถูกจับได้เสียแล้ว หลบอยู่ที่นี่ไม่ออกไปก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไป

หานลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สองมือกระชับอาวุธเดินออกมาจากด้านหลังก้อนหินพร้อมประกายแสงของปราการคุ้มกัน

“เป็นเจ้า”

เมื่อเห็นใบหน้าของหานลี่ชัดเจนแล้ว ‘ศิษย์พี่ลู่’ ส่งเสียงก็ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่าเขาจะจำหานลี่ได้

ในใจของหานลี่ค่อยๆ เคร่งขรึมลงตามเสียงร้องของฝ่ายตรงข้าม