บทที่ 46 ไม่ชอบมาพากล

บทที่ 46 ไม่ชอบมาพากล

มิใช่มีเพียงบรรดาสนมที่รอชมละครฉากสนุกเหล่านั้นที่ตกตะลึงไปแม้แต่เฉินหรูอี้ก็อ้างปากค้างเสียคางแทบหลุดร่วง

หากเป็นผู้อื่นกล่าววาจาโอนอ่อนเช่นนี้นางล้วนไม่รู้สึกแปลกใจ แต่เมื่อสนมลู่เป็นผู้กล่าวออกมากลับทำให้เฉินหรูอี้อยากจะหยิกตัวเองแรงๆ เสียทีนึงเพื่อพิสูจน์ว่านางมิได้กำลังฝันไป

ด้วยสนมลู่นั้นมีอุปนิสัยชมชอบการวิวาท เห็นผู้ใดล้วนกัดไม่เลือกประหนึ่งสุนัขบ้าก็มิปาน เรื่องในเก๋งจีนครานั้นเพราะเฉินหรูอี้บิดข้อมือนางเกือบหักจึงสลัดหลุดนางได้ จนนางต้องพักรักษาอาการบาดเจ็บถึงสองเดือน สนมลู่ถึงกับอาฆาตไม่ว่าจะอย่างไรก็จะมิปล่อยตนเองไป เฉินหรูอี้จึงไม่อยากเชื่อว่าผู้ที่ชมชอบข่มขู่ผู้อื่นอยู่เสมอเช่นนั้น จะกลายเป็นสตรีผู้ใจกว้างกระทั่งปล่อยนางให้อยู่อย่างสงบสุขได้