บทที่ 303 วันก่อนวันส่งท้ายปีเก่าที่หนาวเหน็บ
ประโยคหนึ่งขององค์รัชทายาทที่ฟังดูนุ่มนวลล่องลอยมาเข้าหู แต่กลับชวนให้หลินจื้อย่วนตระหนกตกใจแทบแย่ จนเขาต้องรีบวิ่งแจ้นไปขอประทานอภัยกับองค์รัชทายาท หลังพร่ำพรรณนาไปยกใหญ่ ผลสุดท้ายองค์รัชทายาทก็ทิ้งท้ายอีกหนึ่งประโยคไว้อย่างนุ่มนวล “ความนึกคิดนี้เป็นหลี่ฮูหยินเองที่เสนอมา ไยแม่ทัพหลินไม่ไปถามหลี่ฮูหยินเองเล่า”