ตอนที่ 318 พ่อผู้ไร้ยางอายกลับเมืองหลวง

ตอนที่ 318 พ่อผู้ไร้ยางอายกลับเมืองหลวง

เดือนเจ็ด ช่วงบ่ายของฤดูร้อน ท่ามกลางท้องนภาสีฟ้าครามไร้ปุยเมฆ มีเพียงพระอาทิตย์ดวงโตลอยเด่นสาดส่องสู่พื้นพสุธาจนแทบแผดเผาให้มอดไหม้ บรรยากาศคล้ายกับหยุดนิ่ง ใบไม้บนต้นไม้ดูห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง ปราศจากการเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย

บนเส้นทางหลักมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าคันหนึ่งเคลื่อนไปเบื้องหน้าอย่างเนิบช้า