ตอนที่ 162 ไม่ยอมตายใจ
ทันทีที่กลับถึงเรือนหลั้วเซี๋ยจาย หลินหลันไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป นางกอบกุมท้องกลิ้งลงบนเตียงพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง หายใจหายคอแทบไม่ทัน “หมิงอวิน...โอ๊ย...ข้ามิไหวแล้ว...ข้าขำจะแย่แล้ว เจ้าเห็นหรือไม่ สีหน้าเขียวปั๊ดของแม่มดชราน่ะ...โอ๊ย! ปวดท้องชะมัด...”
หลี่หมิงอวินกล่าวอย่างสุขุม “ปฏิบัติต่อผู้อื่นเสมือนผู้อื่นปฏิบัติต่อตน นี่คือสิ่งที่ควรจะเป็น”