บทที่ 7 ท่านพ่อท่านแม่
ข่าวที่ตงป๋อเสวี่ยอิงและเซี่ยงผางอวิ๋นไล่ล่าสังหารกันเป็นระยะกว่าร้อยลี้แล้วกลับบ้านเก่าไปพร้อมกันที่ผาวายุดำค่อยๆ แพร่สะพัดออกไป
ข่าวอันครึกโครมเช่นนี้เผยแพร่ไปอย่างรวดเร็วยิ่ง
แน่นอนว่าความลับเรื่องเซี่ยงผางอวิ๋นเป็นสัตว์มารจำแลงมานั้นยังคงถูกปกปิดเอาไว้อย่างดี!
“ตั้งกี่ปีเมืองอี๋สุ่ยของข้าจึงจะมีผู้แกร่งกล้าที่เก่งกาจเช่นนี้ถือกำเนิดขึ้น! เขาเพิ่งจะอายุได้ยี่สิบสองปีเท่านั้นเองก็ต่อสู้พัวพันกับเซี่ยงผางอวิ๋นในตำนานได้อย่างสูสี สังหารกันเป็นระยะกว่าร้อยลี้ ในที่สุดก็กลับบ้านเก่าไปพร้อมกัน” ชายชราในหอสุราผู้หนึ่งส่ายหน้าไปมาด้วยความเจ็บปวดใจยิ่ง “ผู้มีความสามารถเช่นนี้ ภายภาคหน้ามีหวังจะได้เป็นชีวิตเหนือธรรมดาในตำนานแน่นอน น่าเสียดาย น่าเสียดาย ตกอับไปเช่นนี้ แค่คิดข้าก็ปวดใจแล้ว”