วาณิชจากเมืองหลวง (1)

บทที่ 148 วาณิชจากเมืองหลวง (1)

หยาดฝนโปรยลงที่เมืองชายแดหลังจากห่างหายไปนาน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆดำหนาแน่น ฝนที่ร่วงจากฟ้าสาดกระทบหน้าต่างและกระจก ส่งเสียงดังเปาะแปะ

ตามหลักแล้ว ฤดูใบไม้ผลิน่าจะเป็นฤดูที่มีฝนตกบ่อย อากาศอบอุ่นและชุ่มชื้น ทว่านับตั้งแต่สิ้นสุดเดือนแห่งปีศาจเป็นต้นมา เมืองชายแดนกลับมีฝนตกนับครั้งได้ โชคดีที่แปลงนาของโรแลนด์อยู่ติดแม่น้ำ จึงชักน้ำเข้านาได้สะดวก เวลานี้ฝนห่าใหญ่ไล่อากาศอบอ้าวไปแล้ว ไนติงเกลเปิดหน้าต่าง รับกลิ่นหอมของดินที่ลอยเข้ามาในห้อง