บทที่ 116 หวังหลินปรากฎตัว

ตอนที่ 116 หวังหลินปรากฏตัว

เถิงฮว่าหยวนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ภายในใจไม่เชื่อว่าหวังหลินจะบรรลุขั้นวิญญาณแรกกำเนิดระดับกลางได้ แต่เหตุการณ์ด้านหน้าทำให้เขาพูดไม่ออก ทั้งกลิ่นอายของหวังหลิน พลังปราณหรือสัมผัสวิญญาณล้วนเป็นของขั้นวิญญาณแรกกำเนิดทั้งหมด รวมถึงความจริงที่ว่าเขาพึ่งเคลื่อนย้ายระยะไกลมา หวังหลินอยู่ที่ขั้นวิญญาณแรกกำเนิดจริงๆ

หากหวังหลินอยู่ที่ระดับแรก เถิงฮว่าหยวนคงยังกล้าต่อสู้อยู่ แต่ระดับฝึกตนที่หวังหลินแสดงออกมาคือขั้นวิญญาณแรกกำเนิดระดับกลาง ช่วยไม่ได้ที่เถิงฮว่าหยวนจะต้องระมัดระวังตัวเอง

ทุกคนในตอนนี้มุ่งเป้าไปที่ชายหนุ่มที่อยู่บนฟ้าจนไม่มีใครสังเกตค่ายกลได้ส่องแสงอีกครั้ง ขณะที่มีเด็กหนุ่มอีกคนเดินออกมาปะปนไปกับฝูงชน เขาจ้องไปที่เถิงฮว่าหยวนคนที่อยู่บนอากาศ จากนั้นสายตาเล็งไปที่ธงสีดำในมือเถิงฮว่าหยวน

เถิงฮว่าหยวนมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่หวังหลิน แม้กระทั่งความรู้สึกคำสาปผันผวนเขาก็ยังจ้องหวังหลิน เขาสะบัดมือขวานำวิญญาณดวงหนึ่งออกมาจากธง เขาสาปวิญญาณด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นและนำธงกลับเข้าไปในกระเป๋า

ขณะนั้นท้องฟ้ามืดหม่น แรงกดดันจากสามเดือนก่อนปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ทั่วทั้งท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ

ไม่นานหลังจากนั้น มือยักษ์คู่หนึ่งโผล่ออกมาจากก้อนเมฆและผลักก้อนเมฆออกจากกัน ศีรษะยักษ์ตนหนึ่งปรากฏขึ้นมา เป็นยักษ์ตนเดียวกับที่ปรากฏเมื่อสามเดือนก่อน

เมื่อมันปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่มันเห็นคือเด็กหนุ่มบนอากาศ มันเผยอาการประหลาดใจแต่พึมพำเล็กน้อยกับตัวเองจากนั้นก็เมินเด็กหนุ่มก่อนที่จะตะโกนหาเหล่าเซียนแคว้นจ้าว “สามเดือนได้ผ่านไปแล้ว เส้นทางสู่สนามรบต่างแดนกำลังจะเปิดขึ้น!”

เช่นนั้นมันได้ยิงลำแสงสีดำออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ลำแสงสีดำหมุนเป็นเกลียวสร้างเป็นวงกลมขนาดยักษ์ในอากาศ

เมื่อวงกลมปรากฏขึ้น ราวกับท้องฟ้าได้สูญเสียแสงสว่างไปทั้งหมด วงกลมดูเหมือนจะดูดกลืนแสงรอบด้านไปและหลงเหลือไว้เพียงแสงเส้นเดียวจากท้องฟ้า

ยักษ์ตนนั้นสะบัดมือโยนก้อนหินออกมา เมื่อก้อนหินปรากฏขึ้นมันก็ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากนั้นกลายร่างเป็นสัญลักษณ์อันแปลกประหลาด สัญลักษณ์พวกนั้นประทับลงบนขอบวงกลมอย่างรวดเร็ว พลังปราณทั้งหมดในแคว้นจ้าวได้รวมเข้ามาภายในวงกลม

พลังปราณที่เข้ามาครั้งแรกได้กลายเป็นหมอกพลังปราณหนาๆพร้อมโดนวงกลมดูดซับ

ขณะที่วงกลมดูดซับพลังปราณ สัญลักษณ์บนวงกลมได้เรืองแสงขึ้นจนกระทั่งฉายภาพบางๆในวงกลม ภาพฉายนี้แทบจะโปร่งแสง สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดข้างในภาพฉายก็คือพื้นที่ว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยร่างผุพัง สมบัติเซียน และวัตถุดิบที่ลอยไปรอบๆ

ตอนนี้หวังหลินกำลังซ่อนในเหล่าฝูงชน เขาไม่ได้มองไปที่วงกลมแต่กลับมองไปที่ข้างเอวเถิงฮว่าหยวน นั่นก็เพราะมีกระเป๋าสีดำแขวนไว้อยู่

การเปลี่ยนแปลงบนท้องฟ้าอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขาและไม่อยู่ในแผน แต่ไม่นานหลังจากนั้นสายตาก็ส่องสว่างขึ้นและคาดคำนวณอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักจึงยิ้มออกมา

ทันใดนั้นยักษ์เฉือนนิ้วตัวเอง โลหิตหนึ่งหยดไหลออกมาเคลื่อนไหวราวกับอุกกาบาตและลงไปบนภาพฉายบางๆนั้น

ภาพฉายละลายราวกับน้ำร้อนราดลงบนหิมะ

หวังหลินสายตาเยือกเย็น ปลดปล่อยพลังปราณลงบนสมบัติเซียนที่อาไตให้มาและพึมพำ “โจมตี!”

หวังหลินศึกษาสมบัติเซียนนี้อย่างละเอียดในระหว่างสองเดือนที่ปิดด่านฝึกฝนและค้นพบว่าร่างของคนผู้นั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้ หลังจากดูดซับพลังปราณของเขา มันถึงกับสามารถนำเศษเสี้ยวคำสาปไปด้วยส่วนหนึ่ง

ชายหนุ่มบนท้องฟ้าสะบัดมืออย่างรวดเร็ว มังกรม่วงก็ออกมาจากร่างร้องคำรามและส่งคลื่นขนาดยักษ์ออกมา

เถิงฮว่าหยวนสีหน้าเปลี่ยนไปมากในเวลาอันรวดเร็ว ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าหวังหลินอยู่ที่ขั้นวิญญาณแรกกำเนิดระดับกลางจริงๆ ไม่มีทางที่หวังหลินจะเปล่งพลังอันรุนแรงเช่นนี้ได้

ร่างมังกรเคลื่อนไหวพุ่งตรงมาทางเถิงฮว่าหยวนราวกับสายฟ้า มังกรแยกเขี้ยวออกมาและกลิ่นคาวเลือดในปากก็กระแทกกับเถิงฮว่าหยวน

เถิงฮว่าหยวนรีบถอยกลับอย่างรวดเร็วพลางกัดลิ้นตัวเองเล็กน้อยสะบัดเลือดออกมากลายเป็นยุงตัวหลายเท่าก่อนจะพุ่งไปด้านหน้าเพื่อพยายามหยุดมังกรยักษ์

หลังจากนั้นเถิงฮว่าหยวนรีบสัมผัสกระเป๋าและหยิบเอาธงยาวเจ็ดฟุตออกมา ขณะที่ธงปรากฏขึ้นนั้น สายลมเย็นยะเยือกก็เริ่มพริ้วไหว ใบหน้านับพันคนปรากฏบนผืนธง แต่ละคนต่างมีใบหน้าเจ็บปวดและกรีดร้องอย่างโหยหวน

เถิงฮว่าหยวนสะบัดธง ใบหน้าข้างในนั้นถูกโยนออกมาทีละคน ศีรษะคนพวกนั้นพุ่งไปที่มังกรยักษ์ สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความวิงวอนต่อความตาย

หลินยี่ลูบคางตัวเองมองบนธงผืนนั้นพร้อมกับส่ายหัว “ธงวิญญาณนี้ไม่เพียงพอ วิญญาณสามหมื่นตนมันยังไม่ถึงขั้นแรกเลยด้วยซ้ำ”

พั่วหนานจื่อได้ยินนั้นพลันพยักหน้า “ท่านผู้ส่งสาส์นพูดถูก ตอนที่ข้าอยู่ในสนามรบต่างแดน ข้าเห็นธงวิญญาณมีวิญญาณนับล้านดวง มันมีพลังน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก”

หลินยี่หัวเราะและส่ายหัว “นั่นเป็นเพียงธงวิญญาณที่ไม่ค่อยสมบูรณ์จากแคว้นเซียนระดับสี่ สำนักเซียนชำระวิญญาณจากแคว้นเซียนระดับห้าของพิลู(毗盧 Pí lú)ที่มีธงวิญญาณเป็นสมบัติประจำสำนัก มีวิญญาณเกินกว่าพันล้านดวงและรวบรวมมานับพันปีในประวัติศาสตร์ของสำนัก”

เถิงฮว่าหวนสะบัดธงวิญญาณ วิญญาณจำนวนสามหมื่นล่องลอยเข้าหามังกรยักษ์ เพียงพริบตาเหล่าวิญญาณได้ล้อมรอบมังกรและเข้าไปในตัวมัน จากนั้นก็มีบางสิ่งประหลาดเกิดขึ้น

ขณะที่วิญญาณเข้าไปในมังกร พวกมันไม่เจออาการต่อต้านอันใดเลยราวกับมังกรไม่ได้มีตัวตน วิญญาณเข้าไปด้านหนึ่งก็ทะลุออกมาอีกด้านหนึ่ง

.........................