บทที่ 261 หลายปีให้หลัง

ตอนที่ 261 หลายปีให้หลัง

หวังหลินเพียงแค่สามารถเลียนแบบเขตแดนอารมณ์สิ้นหวังเท่านั้น แม้ว่าในที่สุดเขาจะสามารถแกะสลักได้สำเร็จมันยังแตกต่างจากเขตแดนของชายวัยกลางคนผู้นั้น

หวังหลินมองใบมีดของมีดแกะสลัก เขาสะบัดแขนและใบมีดลอยเข้าสู่ชั้นวางด้านข้าง หวังหลินนำท่อนไม้อีกชิ้นออกมาและใช้นิ้วตัวเองเป็นมีดแกะสลัก

วันเวลาผ่านไปในพริบตา สิบปีผ่านไป

ในสิบปีนี้ภาพลักษณ์ของหวังหลินยิ่งแก่ชราขึ้นเรื่อยๆ เส้นผมสีขาวปรากฏขึ้นบนศีรษะเขา หลังตั้งตรงค่อยๆงอและรูปร่างทั้งหมดของเขาราวกับเข้าสู่ช่วงครึ่งหลังของชีวิต