บทที่ 201 ข้าล่าสัตว์มาเจ้าทำอาหาร
เชือกยาวๆ เส้นหนึ่งพันอยู่บนร่างพั่งจื่อที่เคลื่อนไหวไม่ได้และลอยอยู่นอกเกาะลอยได้ ปลายเชือกด้านหนึ่งอยู่ในมือจินเฟยเหยา บางครั้งนางยังเป่าลมใส่พั่งจื่อ พอลมพัดผ่านไปบนร่างพั่งจื่อก็มีฝุ่นธุลีสีเหลืองฟุ้งขึ้นมา และลอยตามลมไปไกล
พั่งจื่อคิดจะดิ้นรน เนื่องจากก่อนหน้านี้ผลาญใช้พลังมากเกินไปร่างกายจึงขยับเขยื้อนไม่ได้สักนิด